فردای صلح؛ دوست دارم فقط یک بار پدرم را بغل می‌کردم

از صبح آتش بس و صلح کلماتی را شنیدم که خوشایند بودند، گرچه طبق تجربه‌های قبلی رعایت آتش بس رژیم صهیونیست در غزه، لبنان و….خیلی طول نکشید. حتی علیرغم این نگرانی‌های که مردم داشتند ولی باز هم چهره‌ها بشاش‌تر بود و این نشان می‌دهد که نوع انسان با صلح لذت بیشتری از زندگی می‌برند. در جنگ ها حتی اگر به ظاهر پیروز هم بشوید ولی در واقع حتی برنده جنگ هم بازنده است چون خرابی‌های اماکن، از دست دادن مدیران، فرماندهان،ن خبگان علمی، مردم دیگر اعم از زنان، کودکان، بیماران، سالمندان و …و همچنین آثار منفی روانی اجتماعی جنگ برای مردم و افرادی که از جنگ تاثیر بیشتری پذیرفتند ماندگار خواهد بود.

 با همسر یکی از مددکاران اجتماعی که به شهادت رسید، تماس داشتم و همین طور با یکی از مدیران مددکاری اجتماعی یکی از سازمان ها که چند نفر از مددکاران اجتماعی آن سازمان به شهادت رسیدند حال شان خوب نبود و به معنای واقعی خوب نبود. چند سال قبل با یکی از دخترانی که پدرش شهید شده بود صحبت می کردم وقتی از بزرگترین آرزویش می گفت،می دانید به چه اشاره کرده بود: دوست دارم فقط یک بار، فقط یک بار، فقط یکبار پدرم را بغل می کردم و می بوسیدم تا بوی پدرم به مشامم بخورد. ‌حال واقعا چه چیزی جای این حس پدر دختری را می گیرد. قبول کنین جنگ بد است و خیلی هم بد است‌. به امید نهادینه شدن صلح در تمام جهان تا همه مردم زندگی کردن را تجربه کنند و از آن لذت ببرند.

*رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران

۲۳۳۲۳۳