نادیا زکالوند: در جزیره‌ای دورافتاده به نام سانتا باربارا، یکی از ۵ جزیره آتشفشانی مجمع‌الجزایر آبرولهوس در شمال‌شرقی برزیل و ۷۰ کیلومتری ساحل باهیا، گروهی از بزها بیش از ۲۵۰ سال بدون دسترسی به منبع شناخته‌شده‌ای از آب شیرین زندگی کرده‌اند. به باور محققان، این بزها احتمالاً در دوران استعمار توسط مهاجران به این جزیره آورده و سپس رها شده‌اند. دام‌هایی چون بز، خوک و طیور، منبع غذایی قابل اعتمادی بودند اما وقتی استعمارگران شکست خوردند، مجبور شدند همه حیواناتی را که با خود آورده بودند رها کنند.
بزهایی که در این جزیره باقی مانده بودند، با وجود نبود منابع آب شیرین، نه‌تنها زنده ماندند بلکه در طول نسل‌ها، زاد و ولد کرده و به جمعیت‌شان اضافه شده است.
نکته جالب ماجرا این است که دانشمندان پس از بررسی به این نتیجه رسیدند این بزها هرگز آب شیرین ننوشیده‌اند و این سوال برایشان مطرح شد که بزها چگونه بدون آب تا چندین نسل زنده مانده‌اند. دانشمندان برای پاسخ سوال خود به دو فرضیه رسیدند، یا این بزها توانایی نوشیدن آب شور دریا را در خود پرورش داده و به نسل‌های بعد منتقل کرده‌اند یا توانسته‌اند نیاز آبی خود را از گیاهی به نام “بلدروگا” که در جزیره رشد می‌کند و میزان آب بالایی دارد تأمین کنند.
اخیرا سازمان حفاظت از تنوع زیستی برزیل تصمیم گرفته آخرین ۲۷ بز باقیمانده را از جزیره خارج کند، چرا که حضور آنها به تعادل زیستی جزیره و به‌ویژه گونه‌های بومی پرندگان دریایی آسیب می‌زند. البته دانشمندان قصد دارند این بزها را با دقت برررسی کرده تا راز مقاومت بدن آنها در برابر بی‌آبی را کشف کنند. یافته‌ای که می‌تواند در تولید نژادهایی از دام مقاوم به خشکسالی و سازگار با تغییرات اقلیمی، به‌ویژه در مناطق خشک برزیل، بسیار مؤثر باشد.
منبع:
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0